Vrijwilligerswerk op de bok van het huifbed
In dit interview vertelt Erik Jan Tjalsma hoe hij, na een succesvolle loopbaan als dierenarts in Emmeloord, met pensioen ging en bij SPGIJ terechtkwam. Hij deelt zijn ervaringen met het huifbedrijden en benadrukt hoe vrijwilligerswerk een mooie manier is om zijn passie voor paarden te combineren met het ondersteunen van mensen met een beperking. Toen hij afscheid nam als dierenarts zamelde hij 600 euro in voor SPGIJ. Ontzettend bedankt daarvoor!
Hoe ben je bij ons terechtgekomen en wat is de reden dat je vrijwilliger bij SPGIJ bent geworden?
“Door mijn stiefdochter, Benthe Verwaal, ben ik bij de SPGIJ gekomen. Zij was voor haar opleiding Maatschappelijke Zorg stagiaire bij de SPGIJ en was daar bijna mee klaar toen ons paard overleed. Omdat dan je hobby stopt, vond ik het leuk om weer te kunnen gaan mennen en dat ook nog te combineren met nuttig vrijwilligerswerk. Zodoende ben ik een keer komen kennismaken. Dat voelde echt als een warm bad, zoals ik verwelkomd ben door de vrijwilligers.”
Je bent altijd dierenarts geweest in Emmeloord, inmiddels met pensioen; heb je naast je vrijwilligerswerk bij SPGIJ nog op andere manieren invulling gezocht voor de extra vrije tijd die je nu hebt?
“Ja, ik heb veel bezigheden waar ik mijn pensioentijd kan vullen: naast het vrijwilligerswerk bij de SPGIJ volg ik een conversatiecursus Frans, ben ik eindredacteur van een diergeneeskundig-historisch tijdschrift, ben ik curator diergeneeskunde in het Trefpunt Medische Geschiedenis op Urk (tmgn.nl), lid van het Zoönosenplatform van de GGD in Flevoland, lid van Projectgroep Veterinaire Informatie voor Seniordierenartsen. Nouja, ik verveel mij niet!”
Tijdens je afscheid heb je 600 euro ingezameld voor SPGIJ en daar zijn we je heel dankbaar voor! Wat was de doorslaggevende factor om voor ons in te zamelen?
“Ik was net betrokken bij de SPGIJ toen ik afscheid nam van mijn werk en vond het een mooie combinatie van een goed doel en mijn oude hobby, namelijk het aangespannen rijden. Ik hoopte op mijn afscheidsreceptie minder flessen wijn te krijgen en dat dat geld naar een goed doel zou gaan. Het is voor een groot deel gelukt!”
Heb je iets met paarden en zo ja; vanuit je werk en/of privéleven?
“Ja, ik heb 16 jaar een Friese merrie gehad, vanaf dat ze 2 jaar was, waar ik op reed en waarmee ik aangespannen reed, puur recreatief. Dat was puur in mijn vrije tijd, want beroepsmatig werkte ik in de gezelschapsdierenpraktijk (Dierenkliniek Emmeloord).”
De ruiters waar we dit allemaal voor doen; heb je vaker met de doelgroep gewerkt of is het nieuw voor je sinds je bij SPGIJ vrijwilligerswerk doet?
“Nee, de doelgroep was totaal nieuw voor mij.”
Je rijdt nu een tijdje op vrijdag als menner op het huifbed; hoe ervaar je dat en wat zie je dat met de ruiters doen?
“Op vrijdagmiddag is het een gezellig team van vrijwilligers, menners en medewerkers. Daarnaast los ik sinds kort op maandag de ochtendploeg af met het huidbedrijden en doe ik de menkar er nog achteraan. Ik vind het erg leuk om te doen, het is ook altijd leuk als er een begeleider mee op de bok rijdt.
Voor zover mogelijk te zien lijkt het huifbedrijden veel rust en ontspanning te geven aan de ruiters.”
Kende je het huifbedrijden voordat je bij SPGIJ vrijwilliger werd en wat vind je van het principe?
“Nee, voordat Benthe (zie de eerste vraag) hier werkte, kende ik het huifbedrijden totaal niet. Een prachtig principe. Bewonderenswaardig hoeveel vrijwilligers zich hiervoor inzetten.”
Hoe zou je mensen oproepen om ook vrijwilligerswerk te gaan doen, bij SPGIJ of ergens anders?
“Ik denk dat nieuwe vrijwilligers vooral via mond-op-mond reclame bereikt moeten kunnen worden. Mensen die mennen of in het verleden gemend hebben zou ik op het hart willen drukken dat het een erg leuke en nuttige combinatie is van mennen en vrijwilligerswerk! Dat je op deze manier goed werk kan doen voor mensen met een beperking.
Het viel me op dat zoveel mensen die je hier spreekt er al zo’n lange tijd zijn! Vrijwilligers die hier 20-30 jaar vrijwilliger zijn, maar ook ruiters die al jaren huifbedrijden of paardrijden bij SPGIJ.”
Het (aangespannen) rijden met een Fries paard zal heel anders zijn dan de Tinkers, Haflingers en Fjorden die de SPGIJ inzet. Moest je wennen aan de pony’s én het dubbelspan tegenover het enkelspan dat je gewend was?
“Ja, het mennen van de SPGIJ paardjes was iets anders dan met mijn Friesje, hoewel deze paarden net zo braaf zijn als mijn Fries was.
Hier was het voor het eerst dat ik tweespan heb gereden. Als ik met Billy de Tinker men, met de menkar, probeer ik steeds wat afwisseling te brengen en figuurtjes te rijden. Dit alles met het klassieke Achenbach mensysteem! Dat zit er in gebakken en doet me wel weer aan mijn Fries denken.”
Heb jij… altijd recreatief of competitief gemend en beschik je over jarenlange ervaring in de mensport? SPGIJ kan jouw ervaring goed gebruiken! Of je nu nog actief bent in de sport of al klaar bent om écht het verschil te maken, word vrijwilliger en kom bij ons mennen. Met jouw inzet bezorgen we mensen met een ernstig meervoudige beperking een onvergetelijke huifbedrit.
Of… heb je geen ervaring maar ben je wel geïnteresseerd? Dan kunnen we je leren mennen, je wordt opgeleid door ervaren vrijwilligers, die je de kneepjes van het vak leren.
Neem contact op en kom eens kijken bij ons, ook als je twijfelt, nee zeggen kan altijd nog!
